“De mazzel van pech”: “Zo is mijn slechte zicht nog ergens goed voor”
Je zicht verliezen, zonder enig idee te hebben wat de oorzaak is. Het overkwam Frank Boske. Die tegenslag weerhoudt hem er niet van om alles uit het leven te halen. Met zijn workshop “De mazzel van pech” inspireert de voormalig revalidant van Visio Het Loo Erf anderen om hetzelfde te doen. 
Frank Boske met zijn geleidehond Sjoerd
Boske staat eind maart op het NOG Congres in Groningen. Waar hij zijn verhaal deelt aan oogartsen en andere oogprofessionals en zo bewustwording creëert over hoe je mensen met een visuele beperking het best benadert. De belangrijkste les? “Vooroordelen zijn oordelen die je beter voor je kunt houden”.
“Door de zoektocht naar genezing vergat ik te leven”
“Het duurde lang voordat ik eraan wilde dat er sprake was van zichtbeperking”, vertelt Boske in gesprek met Koninklijke Visio. In 1996 heeft Boske door dat er iets mis is met zijn ogen. Artsen komen er maar niet achter wat de oorzaak is. Terwijl Boske op zoek is naar diagnostisering, het voorkomen van verslechtering en het liefst genezing, blijft zijn zicht verminderen.
“Na veertien jaar kwam het besef dat als ik zo door zou gaan, ik zou vergeten te leven. En dat is wel het domste wat je kan doen. Dus besloot ik het met mijn slechte zicht te wíllen doen."
Anderen inspireren
Boske komt er al snel achter dat hij anderen inspireert met zijn verhaal en positieve mindset. “Op verjaardagen en feestjes viel het vaak stil als ik mijn verhaal deed. Mensen zeiden: “Jeetje, wat loop ik eigenlijk te zeuren”. De realisatie dat kijken een voorrecht is, kwam met regelmaat binnen.”
Tijdens het telefoongesprek met Visio bouwt Boske mee aan een carport bij een vriend thuis. “Als ik mensen vertel wat ik nog allemaal doe, zijn ze verbaasd. Ik ben geen doemdenker en haal zoveel mogelijk uit het leven. Daar maak ik een diepe indruk mee op mensen.”
Frank bouwt mee aan een pergola Frank bij de pergola in aanbouw
Bewustwording creëren met workshops
Hij besluit een workshop te ontwikkelen, om zo meer mensen te inspireren en bewustwording te creëren over hoe je mensen met een (visuele) beperking het best benadert. Zo oefenen ze tijdens de workshop met iemand leiden en geleid worden. ”Als andere mensen je helpen, bijvoorbeeld taxichauffeurs, staan ze voor je het weet aan je te duwen en trekken.” Een beter alternatief? “Zelf een hand op iemands schouder leggen, geeft een bepaalde mate van zelfstandigheid. Je kan loslaten wanneer je wil.”
Hoewel de meeste mensen het natuurlijk goed bedoelen, levert hulp nog weleens frustratie op. “Het is de kunst om de goede intentie te blijven zien. Maar mensen weten gewoon niet wat ze met je aan moeten. In mijn workshop laat ik hen ervaren wat afhankelijkheid en wat goed leiderschap is.”
Vooroordelen zijn oordelen die je beter voor je kunt houden
Boske geeft ook workshops aan medewerkers van openbaarvervoerbedrijf GVB. “Zij komen regelmatig mensen tegen met afwijkend gedrag. Aan mij zie je dat ik slecht zie. Het is bijna een theatervoorstelling: ik kom aan met een hond en een stok, daar kan je niet omheen. Iemand in een rolstoel heeft dat ook. Maar mensen met epilepsie, hersenletsel of autisme, daar zie je niet altijd iets aan.”
Het doel van zijn workshop is dat mensen niet meteen hun oordeel klaar hebben in dat soort gevallen. “Want vooroordelen zijn oordelen die je beter voor je kan houden.” Dat geldt ook voor het aanbieden van hulp. “Als je denkt iemand te moeten helpen, vraag dan: “vind je het fijn als ik iets voor je doe?”. Dat is heel anders dan: “kan ik je helpen?” Dat impliceert afhankelijkheid, mensen worden dan soms boos en denken: ik kan het zelf wel. Het belangrijkste is altijd om eerst het antwoord af te wachten en dan pas te handelen.”
NOG oogartsen
Tijdens het NOG geeft Boske zijn workshop aan oogartsen. “Als ik in het ziekenhuis door een oogarts naar de poli geholpen wordt, weten zij vaak ook niet hoe ze dat het best aanpakken.” Met zijn workshop geeft hij hen een inkijkje in het leven van iemand met een beperking. “Ik laat het gevecht zien van het behouden van je zelfstandigheid. Zo krijgen ze meer begrip voor hun cliënten.”
Reacties op workshop
Boske ontvangt vaak ontroerende reacties naar aanleiding van zijn workshops. “Mensen vertellen me, soms in tranen, dat ze een inzicht hebben gekregen. Ze hebben iemand in hun omgeving waar ze nooit iets van begrepen. Door mijn workshop snappen ze die persoon ineens.”
“Mijn hond is mijn levensversneller”
Om de boodschap van zijn workshops over te kunnen dragen aan een groter publiek heeft Boske een boek geschreven: “De mazzel van pech: Van driepoot naar viervoeter”. “Ik heb er zo’n ongelooflijke partij plezier van gehad om alles op te schrijven. Het is een feest geweest om elke anekdote die ik aanhaal tijdens mijn workshops uit te kunnen schrijven.”
De driepoot slaat op zijn statief, want Boske moest zijn beroep als fotograaf vaarwel zeggen door zijn gezichtsverlies. De viervoeter, dat is zijn geleidehond Sjoerd. “Mijn levensversneller. Met Sjoerd loop ik veilig 6,5 km per uur door het dorp, terwijl het er zonder hem maar twee zijn.”
“Zo is mijn slechte zicht nog ergens goed voor”
Boske kijkt ernaar uit om zijn workshop te geven op het NOG. Het geeft veel voldoening om zijn verhaal te delen. “Het is een feest om te merken dat mensen er iets aan hebben. Dat maakt dat mijn slechte zicht nog ergens goed voor is.”