Lange periodes niet naar school, online lessen, afstand houden, minder uitstapjes en leuke dingen doen: de coronamaatregelen zijn vervelend voor ieder kind. Het is een extra uitdaging als je slecht ziet. De 9-jarige Mirte en haar moeder Lea Zuyderhoudt vertellen over de ongemakken, maar ook over de onverwachte voordelen van de pandemie.
Als je Mirte vraagt naar de vervelende kanten van corona, wijkt haar antwoord niet veel af van haar klasgenoten uit groep 6. Ze mist school, ze mist haar klasgenoten, ze wil weer spelen en leuke dingen doen. En ze vindt het vervelend dat ze anderhalve meter afstand moet houden. Voor dat laatste heeft ze wel een onderscheidende reden: “Ik kan iemand vanaf anderhalve meter bijna niet herkennen. Normaal ga ik dan even iets dichterbij iemand staan om te kijken wie het is. Nu moet ik iemand helemaal herkennen aan de stem.”
Alles achter een scherm
Mirte ziet minder goed dan haar klasgenoten. “Ik kan niet goed in het licht kijken en zie beter dichtbij”, zegt ze daar zelf over. Ze praat afgewogen over zichzelf en de gevolgen van de pandemie op haar doen en laten. Geheel volgens de voorschriften doet ze dat achter een scherm. Een ervaren videobeller is ze inmiddels, nu ze al voor de tweede keer gedwongen online lessen volgt. “Alles is achter een scherm. We krijgen uitleg achter een scherm, we doen onze opdrachten achter een scherm. Dat is best wel lastig en vermoeiend als je niet goed kan zien,” vertelt ze.
Gelukkig kreeg ze tijdens de eerste lockdown haar grote scherm mee naar huis. “Een groot computerscherm dat op zijn kant is gedraaid, waarop ik mijn opdrachten via Snappet (een digitale onderwijsomgeving, red.) kan doen”, omschrijft Mirte haar hulpmiddel, dat ze normaal in de klas ook tot haar beschikking heeft. Het scherm werd geïnstalleerd in de woonkamer, zodat haar moeder te hulp kan schieten als dat nodig. Want hoe zelfstandig ze ook is en hoe prettig het scherm ook werkt, er zijn soms obstakels.
Overal afstand houden
“Ze moest bijvoorbeeld een keer rekenen met melkpakken, maar de kleuren lagen daar zo dicht bij elkaar dat ze het onderscheid niet kon maken en dus de opdracht niet kon doen“, haalt moeder Lea aan. “Of soms is een uitleg via een filmpje. Dat is voor mij niet altijd goed zichtbaar en ik kan bijvoorbeeld ook niet vragen of de kleur even kan worden aangepast”, gaat Mirte verder. Lea zag haar dochter soms met haar neus op haar scherm zitten: “Dan probeerde ze haar klasgenootjes te onderscheiden en herkennen.”
Niet alleen op school, maar ook in het dagelijks leven zijn er beperkingen. Mirte stopte tijdelijk met haar danshobby. De instructies van haar lerares volgen op een scherm, dat bleek echt te lastig. Ze kon niet mee naar de supermarkt en toen ze dat wel weer kon, moest ze de veranderde winkel weer helemaal opnieuw ontdekken. Maar het vervelendst is toch echt de afstand die ze overal moet houden. Dat ze een onbekende situatie niet even van dichtbij kan onderzoeken, omdat er mensen in de buurt staan. Of dat ze een grap mist, omdat ze iemands gezichtsuitdrukking niet kan zien.
Onverwachte voordelen
Op lastige momenten is er de begeleiding van Visio. “Mirte zelf heeft er de afgelopen periode misschien juist minder van gemerkt dan normaal, maar er was enorm veel hulp achter de schermen”, licht haar moeder toe. “Visio zorgde bijvoorbeeld dat het scherm bij ons thuis kwam, dat schoolmateriaal werd aangepast en ze delen steeds tips om met de veranderende situatie om te gaan, of over hulpmiddelen die er zijn.”
De situatie heeft ook onverwacht positieve kanten. “Ik vond het eigenlijk wel knus dat de kinderen thuis waren. Ik zag opeens nog duidelijker waar ze tegenaan loopt. Dat is best confronterend, maar het zorgt ook voor meer begrip”, bekent Lea, terwijl Mirte naast haar instemmend meeluistert. Trots vertellen ze samen hoe Mirte en haar klasgenootjes elkaar juist nu helpen. “Een van Mirtes klasgenootjes komt uit Syrië en kan goed lezen, maar kan hulp gebruiken bij zijn woordenschat. De meester bedacht toen, Mirte kent juist heel veel woorden, omdat iedereen zo veel voor haar benoemd. Dus dan videobelde ze met haar klasgenootje, las hij voor en legde Mirte het uit als hij een woord nog niet kende. Daar hadden ze allebei veel lol in.”
Terug naar normaal
Al met al is Mirte ook zeker niet terneergeslagen, na het coronajaar. Ze is wel blij dat ze na de tweede periode verplicht thuiszitten weer naar school kan. Ze kijkt uit naar warmer weer zodat ze samen met haar moeder met hun nieuwe tweepersoons-supboard - een tip van ouders uit het Visio-netwerk - het water op kan. En als straks alles weer normaler is? Dan gaat ze heel veel afspreken, met heel veel mensen en heel veel leuke dingen doen.
Neem contact met ons op
Heeft u vragen naar aanleiding van dit verhaal? Neem dan contact op met een locatie bij u in de buurt. Aanmelden bij Visio gaat via het Clientservicebureau. Lees alles hierover in de gele balk hieronder genaamd "Contact en aanmelden".