Gemeente Ede over hun inclusiebeleid: “Het is steeds een afweging”
Anne, zelf slechtziend, sprak met Yvonne Los en Colette de Graaf van de gemeente Ede. Bij deze gemeente is inclusie niet zomaar een woord, maar een project met zowel interne als externe uitdagingen. Waaraan ze vorm proberen te geven in zowel beleid als dagelijkse praktijk. Dit gaat over toegankelijkheid, diversiteit, ontmoeting en het helpen van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.
Eén visie
Colette vertelt dat ze samen met collega’s aan een nieuwe beleidsvisie voor inclusie werkte. "We hadden eerst het idee om voor ieder onderwerp een apart stuk te maken, maar we hebben er bewust voor gekozen om één geheel te schrijven. Zo leggen we de nadruk op de samenhang tussen bijvoorbeeld toegankelijkheid, de regenbooggemeenschap en discriminatie," legt ze uit. "Bijna alles valt wel onder inclusie en het is super breed. Door één visie te maken, benadrukken we dat alles met elkaar te maken heeft." Deze brede aanpak vraagt om nauwe samenwerking tussen verschillende domeinen binnen de gemeente. “Het is soms zoeken,” erkent ze, “maar we willen dat inclusie in alle lagen van de organisatie en besluitvorming een rol speelt.”
Waar Colette zich voornamelijk richt op beleidsmatige samenhang, kijkt Yvonne vanuit P&O naar inclusie in de praktijk. Zij begeleidt mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt naar passende plekken binnen de gemeente: "We werken nauw samen met het UWV en het WerkgeversServicepunt," vertelt ze. "Als iemand met een beperking hier wil werken, kijken we wat mogelijk is. Soms kan iemand minder uren aan, of heeft diegene meer tijd nodig om dingen te leren. Dan passen we ons daarop aan. Dat kan variëren van een plek in het restaurant tot een baan op WO-niveau, als de competenties maar matchen.”
Om vooroordelen te verminderen krijgen leidinggevenden een speciale training. "We laten ze leren onbevooroordeeld te werven en te selecteren," zegt Yvonne. "Ze stellen alle kandidaten dezelfde vragen en letten vooral op competenties. Zo geven we iedereen een eerlijke kans."
Inclusie is meer dan werk alleen
Colette benadrukt dat inclusie niet alleen over banen gaat: "We willen dat de openbare ruimte en onze eigen gebouwen toegankelijk zijn. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar in de praktijk lopen we soms tegen drempels aan, letterlijk en figuurlijk." De gemeente betrekt hierbij ook ervaringsdeskundigen, zoals de koplopersgroep: "Zij zien waar het misgaat, bijvoorbeeld een betonblok dat voor iemand met een visuele beperking gevaar oplevert.” Na deze melding zocht Colette samen met haar collega’s naar een oplossing: “nu zit er dus een mooie graffiti schildering op dat ding!”
Doorzetten en blijven verbeteren
De gemeente heeft al veel stappen gezet, maar vindt het belangrijk het thema te blijven agenderen. Ede is een regenbooggemeente, wat betekent dat ze zich inzet voor LHBTIQ+-acceptatie. Dat ligt in deze regio niet altijd eenvoudig. "Ons regenboogbankje is helaas een paar keer beklad," zegt Colette. Toch blijft de gemeente zich inzetten: "We faciliteren Ede Pride en laten zien dat iedereen welkom is."
Er is nog steeds een hoop werk te doen. Niet alle gebouwen zijn even goed toegankelijk, en er is meer nodig om echt inclusief leiderschap te realiseren. Daarnaast hebben mensen ook verschillende behoeften, zegt Yvonne: "Een verdieping met een harde vloerbedekking is fijn voor iemand met een allergie, maar juist onhandig voor mensen met een gehoorprobleem. Het is steeds een afweging, want je wilt iedereen een goede plek bieden."
Zo laat de gemeente Ede zien dat inclusie een proces is: niet altijd makkelijk, maar wel haalbaar door samen te werken, creatief te denken en te luisteren naar mensen met verschillende achtergronden en behoeften. Daarmee hoopt Ede anderen te inspireren om ook stappen te zetten, zodat we samen kunnen laten zien wat er wél kan.
Over de interviewer: Anne
Anne heeft oculair albinisme en nystagmus, waardoor haar ogen voortdurend trillen en ze overgevoelig is voor licht. Dit maakt dat alles wat ze ziet continu beweegt. Toch laat Anne zich niet beperken. Ze zit in de afrondende fase van haar studie Diermanagement aan Hogeschool Van Hall Larenstein en doet afstudeeronderzoek naar de lage arbeidsparticipatie onder mensen met een visuele beperking. In april loopt ze haar laatste stage bij het Ministerie van Landbouw, waar ze werkt aan groenblauwe dooradering om gemeentelijke groene netwerken te verbinden. Haar toekomstambitie ligt in beleid, communicatie en maatschappelijke vraagstukken rondom natuur en duurzaamheid. Met een Master in milieuwetenschappen wil ze zich verder specialiseren. Haar boodschap aan werkgevers? Wees niet bang voor het onbekende en kijk verder dan het doelgroepregister – er zijn veel gemotiveerde en hoogopgeleide mensen met een beperking die klaarstaan om hun talenten te laten zien!