Stan (17) deed gewoon mee aan het havo-kamp in de Ardennen

Tot op de dag van vandaag bestaat er veel onwetendheid over wat mensen met een visuele beperking allemaal kunnen. Neem Stan Verstegen. Een vriendelijke jongen van 17 jaar. Oh ja, hij is blind. Graag wil hij iets doen aan de beeldvorming over blinden. Hij wil op een positieve manier de vooroordelen ten aanzien van wat blinden wel of niet kunnen wegnemen.

 

Stan volgt graag live voetbalwedstrijden via de blindentribunes die bijna alle grote clubs tegenwoordig hebben, is atleet bij De Keien in Uden, heeft gewoon een bijbaantje, volgt naast zijn middelbare school een vooropleiding aan het conservatorium en zit sinds dit jaar op de havo op het Udens College. Met veel plezier heeft hij enkele weken geleden dan ook deelgenomen aan het kennismakingskamp van alle havo 4-klassen in de Ardennen. Inderdaad, ook aan de survivalactiviteiten!
 

Alpine skiën, kanoën en boogschieten

Hij beleeft net zo veel plezier aan de activiteiten als zijn ziende medeleerlingen.  Fijn dat hij dit alles kon doen onder begeleiding van de zeer bevlogen docent Lichamelijke Opvoeding van Visio Onderwijs in Grave, Ruud Dominicus. Ruud zegt hierover het volgende: "Ik heb Stan zelf een aantal jaren gym- en zwemlessen gegeven toen hij bij Visio Onderwijs in Grave als blinde leerling daar het onderwijs volgde. Wij hebben samen diverse sportkampen meegemaakt en we zijn vorig jaar zelfs op wintersport geweest, waar Stan de beginselen van het alpine skiën onder de knie heeft gekregen. Toen ik hoorde dat Stan een buddy voor een survivalkamp nodig had op zijn nieuwe school zei ik gelijk ja. Zoals vaak werd er getwijfeld of een blinde wel kan kanoën, boogschieten, hout sprokkelen of overnachten in een zelf gemaakte tent. Niet alleen om te bewijzen dat dit wel mogelijk is, maar vooral omdat het gewoon heel leuk is om te doen, zijn we samen het avontuur aangegaan. Ik denk dat het een groot succes is geweest en dat zijn klasgenoten een beter beeld hebben gekregen wie Stan is en waar hij toe in staat is. In alle opzichten was het dus een geslaagd avontuur."


 

‘Bijna niets onmogelijk’

“Hieruit blijkt maar weer eens dat bijna niets onmogelijk is en dat ook blinden, met hier en daar wat aanpassingen, dikwijls gewoon kunnen participeren in de maatschappij”, vertelt moeder Judith, “zoals in dit geval Stan gewoon mee kon doen met schoolactiviteiten waaraan zijn leeftijdgenoten ook meededen! Het is vaak het onbekende dat mensen afschrikt, terwijl dit helemaal niet nodig is.”
 
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op 19 oktober in DeMooiUdenKrant - www.mooiuden.nl