Een apparaatje dat je aan een kopje hangt en die een piepje geeft als er genoeg koffie in zit. Een reliëfstift waarmee je de programmanummers op je wasmachine kunt schrijven of een app. op je telefoon die gefotografeerde tekst voorleest. De oplossingen om het leven van een blinde of slechtziende eenvoudiger te maken, zijn soms heel simpel.
door Marjolein Eijkman (Noordhollands Dagblad)
Over zulke oplossingen en over alle andere ondersteuning op het gebied van onder meer wonen, werken, onderwijs en mobiliteit draait het op 18 maart tijdens de open dag van Visio in Heerhugowaard, waarmee de vestiging haar 25-jarig bestaan viert. Dit regionale centrum maakt deel uit van Koninklijke Visio, het landelijke expertisecentrum voor slechtziende en blinde mensen, dat zestien centra voor revalidatie en advies telt -zoals Heerhugowaard-, negen locaties voor wonen en dagbesteding, zes onderwijslocaties, een centrum voor intensieve revalidatie en diverse steunpunten.
Aan tafel zitten adviseurs Fred Boot en Hilde Vorderman en locatiemanager Nathalie van der Linden. Het handen schudden bij binnenkomst even tevoren verliep niet helemaal gladjes; Boot zat met zijn hand zo’n tien centimeter naast die van degene die zich aan hem wilde voorstellen. Wat een geweldige prestatie is, als je bedenkt dat hij geheel blind is. Van der Linden was de bezoeker voor door als eerste haar hand uit te steken. Anders had ze misschien ook mis gegrepen; zij heeft slechts 1 procent zicht.
Zij bewijzen dat je ook als blinde of slechtziende heel goed kunt functioneren. Boot heeft door een erfelijke aandoening sinds zijn 12e last van verminderd zicht en is sinds zijn 38e blind. Inmiddels werkt hij al 24 jaar bij Visio, aanvankelijk als receptionist en tegenwoordig is hij adviseur en bemant hij de telefonische ICT-helpdesk. “Mensen komen hier vaak heel down binnen, omdat ze een visuele beperking hebben en denken dat ze niks meer kunnen. Dat ze dan uiteindelijk lachend naar buiten gaan, daar doe ik het voor.’’
Bij Van der Linden werd op haar 23e vastgesteld dat zij door een - andere - erfelijke aandoening blind zou worden. “Ik heb toen mijn toekomstbeeld en ambities bij moeten stellen’’, vertelt ze. ”Ik was net afgestudeerd als gespecialiseerd verpleegkundige, een vak waar je je ogen toch echt bij nodig hebt. Ik heb wel een aantal jaren als verpleegkundige gewerkt en nam toen al vaak de leidinggevende waar. Van daaruit ben ik zes jaar geleden in mijn huidige functie beland. Een hele andere rol, maar wel in de zorg.’’
Voor Vorderman, de enige van het drietal met goed functionerende ogen, zijn collega’s als Boot en Van der Linden grote voorbeelden. “Over blinden en slechtzienden wordt vaak gedacht dat het mensen zijn die altijd met een witte stok lopen en bijna niets kunnen. Men denkt vanuit de beperking, niet vanuit de mogelijkheden. Terwijl er nog zo veel mogelijk is en dat laten we ze hier zien. En dan hoor ik regelmatig zeggen: ’Had ik dat maar eerder geweten’.’’
Oplossingen in het dagelijks leven zijn vaak heel eenvoudig, maar kunnen een wereld van verschil betekenen. “Mensen met een beetje restzicht proberen soms krampachtig alles te blijven zien’’, licht Vorderman toe. “Maar dat is heel vermoeiend. Simpele dingen als betere verlichting in huis of koffie in een wit kopje schenken en melk in een donkergekleurd kopje, maken het leven dan veel makkelijker.’’ Boot: “Ik loop met cliënten altijd hun hele dag door. Hoe deel je je dag in, wat doe je. We zoeken dan naar manieren om alles zo te doen, dat zo iemand ’s avonds ook nog een leven heeft, aan het eind de dag nog puf heeft om op de bank een kopje koffie te drinken.’’
“Ik gun het iedereen die mogelijkheden te leren kennen’’, zegt Van der Linden. “Ik weet wat het kan opleveren. Ik heb dankzij hulpmiddelen altijd mijn werk kunnen blijven doen, zelf mijn kinderen op kunnen voeden en mijn autonomie kunnen behouden.’’
Naast bijvoorbeeld de simulator Dogsim, een stellage op wieltjes waarmee je kunt leren lopen met een geleidehond, een telefoon of toetsenbord met extra grote cijfers en letters of een globe met daarop in reliëf de werelddelen en de namen in braille zijn er tegenwoordig nog veel geavanceerder hulpmiddelen. “De toekomst zijn domotica’’, vertelt Boot. “Dat je van afstand allerlei dingen in huis spraakgestuurd kunt regelen bijvoorbeeld. En zelf kijk ik enorm uit naar de zelfrijdende auto’’, voegt hij lachend toe. “Ik denk dat er nooit meer uit kom!’'
Reacties