“Laten we focussen op de warme kant van de zorg.”
Op 25 september aanstaande vindt het Visio symposium genaamd "Oog voor #WatKanWel" plaats. Een symposium over de zorg en het onderwijs van morgen voor slechtziende en blinde mensen. Onderwerpen als inclusie, getrapte zorg, toegankelijkheid en zelfs AI komen aan bod. Na deze middag kijken deelnemers met andere ogen naar de toekomst van zorg en onderwijs. Maar hoe kijkt Erik van Ginhoven, directeur Wonen & Dagbesteding, naar de toekomst van de zorg?
Erik is inmiddels 25 jaar werkzaam bij Visio. Hij kwam 35 jaar geleden in aanraking met de langdurige zorg en heeft altijd ambities gehad voor het leidinggeven. “15 jaar geleden kreeg ik de kans om te snuffelen aan een directiefunctie binnen Visio”, vertelt Erik. Inmiddels zit hij nu 14 jaar op die stoel. “Ik denk dat ik kan zeggen dat ik Visio nu wel van binnen en van buiten ken.”
“In mijn 25 jaar bij Visio zijn er een aantal dingen veranderd. Zo zijn we nóg beter in staat zijn de zorg op een goede manier te bieden, specialistische zorg.” Erik gaat verder met een voorbeeld. “Op een van de woon & dagbestedingslocaties, de Blauwe Kamer, bevindt zich een speciale school. Hier komen veel leerlingen met een visuele beperking vanaf jonge leeftijd. Zij hebben in hun klas ook nog een speciale zorgvraag. Dus op het moment dat een kind binnenkomt, gaan we zo snel mogelijk met de ouder in gesprek over waar nog meer vraagstukken liggen. Daar gaan we dan tijdens en na schooltijd mee aan de slag. Door middel van specialistische begeleiding. Het is wel belangrijk dat de zorg zo dicht mogelijk bij huis blijft. Dus pas op het moment dat de thuisomgeving aangeeft ‘onze dochter of zoon moet op eigen benen staan’, nemen we de stap naar volledige zorg. Vroeger was het zo dat ouders hun kind drie weken niet mochten bezoeken in het kader van de ‘onthechting’. Dat kunnen we ons nu niet meer voorstellen.”
De zorg dicht bij huis is tegelijkertijd ook een uitdaging, vertelt Erik. “Wij hebben een bovenregionale functie, dus er zitten hier in Breda ook mensen die uit een andere regio komen, familie woont dus niet altijd dichtbij. Die binding met het netwerk is dan moeilijker. Maar die uitdaging gaan we niet uit de weg, we zoeken hem juist actief op. Binding is namelijk één van de mogelijke toekomstige oplossingen om de zorg op hetzelfde kwaliteitsniveau te houden.”
Als Erik begint over de toekomst van de zorg, dan heeft hij duidelijk een aantal wensen. “Door de slechte arbeidsmarkt is het ontzettend moeilijk om vacatures op te vullen. We moeten dan ook nadenken over de organisatie van onze zorg. De focus meer verleggen naar de warme kant van de zorg. Waarbij de informele zorg een belangrijke plaats in kan/moet gaan nemen. Dus als er bijvoorbeeld een ouder langskomt, hij of zij bijvoorbeeld ook meekookt. Zo kan de professional zich focussen op de professionele kant van de zorg. En kan de ouder zich mede richten op de ‘warme kant’ van de zorg. Daar heb je niet per se een tweede professional voor nodig, maar iemand met hart voor de cliënten.”
De “warme kant van de zorg”, zoals Erik dit mooi zegt, is tegelijkertijd ook een zorg. “Wij krijgen geld om specialistische kwaliteitszorg te leveren, de formele kant. Maar wij krijgen onvoldoende middelen om hiermee de kwaliteit van leven te kunnen garanderen. Denk aan warmte, aandacht, waar kan de client zijn of haar verdriet kwijt, zijn er altijd mensen in de omgeving van de cliënt. Die verschuiving moet mede plaatsvinden in de maatschappij.” Erik legt uit hoe hij dit voor zich ziet. “We moeten ons veel meer gaan focussen op de elementen die iets toevoegen. In Nederland zijn er heel veel wetten en regels. Wij van Visio zijn ook erg goed in het verzinnen van regels hoor, daar ben ik me van bewust. De vraag is welke echt iets toevoegen in het leven en de zorg voor de cliënten. Dan wordt de uitdaging de rest soms ook te laten waardoor er meer tijd ontstaat voor de echte zorg en aandacht.”
Erik ziet het dan ook als zijn opdracht, en de opdracht van Visio, om elke keer de vraag te stellen: ‘voegt dit echt iets toe voor de cliënt?’. “Als we kritischer zouden zijn in wat we allemaal moeten registreren om potentiële risico’s te mijden, houden we veel meer tijd over om naast de cliënt op de bank te gaan zitten, en hem of haar de aandacht geven die echt nodig is.”