Nadat Aysegül Karaca haar visuele beperking dertig jaar lang verwaarloosd heeft is ze totaal uitgeblust. De actrice schakelt de hulp van Visio in en besluit een revalidatietraject van acht maanden aan te gaan bij Het Loo Erf. Twee jaar later blikt Aysegül samen met Visio terug op een zware, maar waardevolle tijd. “Ik geniet nu intenser van alles wat ik doe.”
“Geef me alle hulpmiddelen die jullie hebben”
“Ik liep al een jaar of twee met mijn ziel onder mijn arm, maar door mijn werk had ik veel afleiding", legt de theatermaker uit. “Toen dat tijdens de coronacrisis wegviel en er aan de handrem getrokken werd kwam alle vermoeidheid eruit.” Aysegül besloot Visio te bellen. “Ik zei letterlijk: “Hallo, je spreekt met Aysegül Karaca. Ik ben al heel mijn leven cliënt bij jullie en ik heb jullie hulp nodig. Ik ben op. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik wil alles leren. Ik wil alles weten over mijn visuele beperking. Geef me alle hulpmiddelen die jullie hebben. Ik kan niet meer.” Die mevrouw aan de telefoon dacht echt: holy macaroni.”
Aysegül wilde absoluut niet naar Het Loo Erf
De medewerker luisterde terwijl Aysegül haar verhaal deed en zei: “Ach meisje, we gaan je helpen. Heb je weleens van Het Loo Erf gehoord?” Aysegül was resoluut: “Ik had net de aflevering van “Five Days Inside” gezien en zei meteen: dat ga ik niet doen.”
Toen Visio een paar weken later terugbelde stemde Aysegül toch in om een intake te doen. “Ze legde me uit dat me niets opgelegd zou worden, maar dat ik juist mocht aangeven waar ík behoefte aan had." Ook kwam Aysegül erachter dat ze door corona niet vijf, maar drie dagen per week aanwezig moest zijn op Het Loo Erf. “Toen dacht ik nog: mooi, dan kan ik de overige dagen gewoon doorwerken.”
Gas terugnemen
Dat bleek al snel gekkenwerk, want de revalidatie viel haar zwaar. Aysegül kwam erachter dat ze haar visuele beperking haar hele leven verwaarloosd had. “Ik leefde als een goedziend persoon. Ik kon bijvoorbeeld niet eens blind typen.” Veel cliënten revalideren om weer mee te kunnen draaien in de maatschappij. Aysegül daarentegen, draaide volledige mee in de maatschappij en moest gas terugnemen. “Bij het Loo Erf leerde ik doseren om overeind te kunnen blijven."
Lees ook:
Aysegül wil het voorbeeld zijn dat ze zelf nooit heeft gehad: “Zodat kleine meisjes durven dromen”
Liever voor zichzelf
Het grootste verschil tussen de Aysegül voor Het Loo Erf en de Aysegül ná Het Loo Erf is dat ze liever voor zichzelf is. “Daarnaast heb ik heel veel kennis over mijn visuele beperking opgedaan. Wanneer ik de vraag kreeg wat ik wel en niet kan zien, dan kon ik daar geen duidelijk antwoord op geven. Ik ben zo geboren dus wist ik ook niet wat ik mis. Nu ik het zelf beter begrijp, kan ik het ook beter uitleggen",aldus de theatermaker.
“Als ik nu bijvoorbeeld een menukaart niet goed kan lezen, dan begrijpen mensen dat sneller omdat ik mijn beperking op voorhand al bespreekbaar heb gemaakt. Dan vraag ik ze om het voor te lezen.” Voorheen worstelde ze zichzelf door de avond heen en bestelde ze maar hetzelfde als iemand anders aan tafel. “Dat kostte heel veel energie. Dat heb ik nu ook gewonnen; dat ik mijn energie aan leuke dingen kan besteden. Daardoor geniet ik veel intenser van alles wat ik doe. Ik heb zoveel meer rust.”
Met taststok lopen nog grote stap
Hoewel Aysegül grote stappen heeft gezet in het accepteren van haar beperking, vindt ze het nog een te grote stap om met een taststok te lopen. "Zo'n stok maakt me zo kwetsbaar. Al voelt het ook hypocriet dat ik een taboe wil doorbreken maar zelf nog niet met een stok durf te lopen. Dat is echt het allerlaatste stukje dat ik moet overwinnen. Als ik dat doe dan ben ik volledig comfortabel met mezelf.”
“Ik kan nog steeds de wereld aan, maar wel op mijn manier”
Wie volgens de actrice baat heeft bij een revalidatietraject bij Het Loo Erf? “Als je het idee hebt dat je aan het vechten bent tegen je eigen gevoelens en je leven lijdt ten koste van jezelf, dan heb je zeker baat bij intensieve revalidatie. Naast het inzichtelijk maken van jouw visuele beperking en de mogelijkheden en hulpmiddelen die je toegereikt krijgt, groei je ook immens als persoon. Dat is zo waardevol. Ik kan nog steeds wereld aan, maar wel op mijn manier.”
Op 6 september is het verhaal van Aysegül om 20.30 ook te bekijken op NPO2 in KRO-NCRV 2Doc: Dit is hoe ik het zie. Zet het alvast in je agenda!