Visio International heeft samen met filmmaker Mohanad Diab een reeks films gemaakt waarin we kinderen en (jong) volwassenen met een visuele beperking volgen. Waaronder Sienna, Bukho, Onenski en Inganathi uit Zuid-Afrika. Met deze film willen we de beeldvorming over de mogelijkheden van mensen met een visuele beperking positief beïnvloeden.
Verhalen uit Botswana
In de serie "Verhalen van mensen met een visuele beperking over de hele wereld", staat vandaag Botswana in de schijnwerpers. De focus ligt op Junior en zijn moeder Opelo, Tloto en Docente mevrouw Majama. Hun verhalen belichten veerkracht, vastberadenheid en steun. Ze laten zien in staat te zijn om uitdagingen te overwinnen en uit te blinken in hun onderwijs en dagelijks leven.Junior, een 7-jarige jongen met albinisme, is een slimme leerling in standaard 1 en toont al op jonge leeftijd een sterke interesse in onderwijs. Ondanks de stigmatisering vanwege zijn albinisme krijgt Junior altijd steun van zijn moeder. Om zijn zicht te ondersteunen, gebruikt Junior vergrote tekst op school. Zijn moeder steunt hem om geconcentreerd te blijven, zichzelf te accepteren en goed te presteren op school.
Tlotlo, een 18-jarige jongen, verloor in 2011 plotseling zijn gezichtsvermogen. Desondanks blijft hij standvastig en assertief in de omgang met pesterijen op zijn middelbare school. Hij gebruikt hulpmiddelen zoals een geleidestok voor mobiliteit, een leesloep en ondersteunende technologie, om hem te helpen bij zijn schoolwerk.
Mevrouw Majama is een blinde lerares op een basisschool voor leerlingen met een visuele beperking. Majama en haar collega's richten zich niet alleen op academische prestaties, maar empoweren de leerlingen ook door hen dagelijkse levensactiviteiten aan te leren en hun zelfstandigheid te bevorderen. Ze bieden oriëntatie- en mobiliteitsvaardigheden en moedigen de leerlingen aan om zelfredzaam te zijn.
Tlotlo: "een beperking is geen onvermogen. We kunnen allemaal doen en bereiken wat we willen in de wereld. Iedereen heeft zijn kwaliteiten".
Opelo: "Mijn boodschap aan mijn zoon is dat: Junior, hou van jezelf, zorg goed voor jezelf. Jij vertegenwoordigt iets groots in deze wereld en blijf groots dromen".
{^widget|(name)YouTubeVideo|(VideoURL)https%3a%2f%2fyoutu.be%2f0nLO3ujGGNU|(Width)425|(Height)355|(AutoPlay)False|(widget_displayname)YouTube+video^}
Verhalen uit Zuid-Afrika
In de serie "Verhalen van mensen met een visuele beperking over de hele wereld", staat onder andere Zuid-Afrika in de schijnwerpers. De film bevat krachtige interviews met mensen met een visuele beperking.
Sienna en haar vader bespreken de uitdagingen van het vinden van ondersteuning op gewone scholen, waarbij de rol van technologie zoals het Ruby-apparaat wordt belicht. Mevrouw Zeelie, de directeur van de school, benadrukt het belang van inclusie.
Bukho's moeder vertelt over het gespecialiseerd ECD-programma waar haar dochter aan deelneemt en over het belang van een bril.
Miss Daniels en leerlingen van de Khanyisa School voor Blinden vertellen over de ondersteunende omgeving van hun school én de misvattingen in de gemeenschap. Liezel en Noreen van POP Enterprise pleiten voor het versterken van de positie van mensen met een visuele beperking, het waarborgen van hun rechten en toegang tot onderwijs. Ze benadrukken het belang van beroepsvaardigheden voor toekomstige carrières. Kortom: een inspirerend verhaal over veerkracht en vooruitgang.
“Stop met medelijden”
Onenkosi: "Wat ik tegen mijn gemeenschap kan zeggen is dat ze moeten ophouden medelijden te hebben met mensen met een visuele beperking, het is nogal irritant, ze zouden ons gewoon moeten steunen."
Inganathi: "Ik wil de wereld laten weten dat leven met een visuele beperking niet betekent dat je niets voor jezelf kunt doen. Het betekent niet dat je geen hersenen hebt. Het enige verschil is dat je visueel gehandicapt bent."
{^widget|(videourl)https%3a%2f%2fwww.youtube.com%2fwatch%3fv%3drvjxodZTwac|(name)YouTubeVideo|(autoplay)False|(widget_displayname)YouTube+video|(width)425|(height)355^}
Verhalen uit Oeganda
De verhalen van Patience, Claire en Daniel uit Oeganda, de parel van Afrika, komen ook aan bod in de videoserie. Patience, 22 jaar, kreeg op vijftienjarige leeftijd te maken met een visuele beperking. Hierdoor kreeg ze problemen op school. Door onwetendheid over slechtziendheid negeerden haar ouders het aanvankelijk, waardoor ze in de vijfde klas van school ging. Een radioreclame bracht hoop en leidde tot een bezoek aan een kliniek én een bril. Ze hervatte haar studie in de vierde klas. Inclusie betekent voor haar gelijke toegang tot kansen, diensten en middelen voor iedereen, waarbij verschillen worden overbrugd voor een inclusieve samenleving. 
Claire, 25 jaar, is studente en muzikante en lijdt aan Retinitis Pigmentosa, een aandoening waardoor haar gezichtsvermogen langzaam is verslechterd, een bril helpt niet meer. Ondanks deze uitdagingen heeft ze zich aangepast en vaardigheden ontwikkeld om actief deel te nemen aan school, thuis en de maatschappij. Ze gebruikt een computer en een telefoon met spraakbediening voor dagelijkse taken. Claire heeft een passie voor muziek en gebruikt haar telefoon en computer met Jaws software om muziek te schrijven.
Voor Claire betekent 'empowerment' dat ze het vertrouwen en het vermogen heeft om een bevredigend leven te leiden ondanks haar visuele beperking.
De vijftienjarige Daniel werd goedziend geboren maar verloor zijn gezichtsvermorgen terwijl hij met stokken speelde, wat leidde tot een bezoek aan het ziekenhuis. Een arts raadde hem aan om naar een school voor kinderen met een visuele beperking te gaan. Op de school maakte Daniel kennis met verschillende hulpmiddelen, waaronder de Victor reader, pratende rekenmachine en een Orbit reader. Voor hem bracht de reis van goedziend naar slechtziend mogelijkheden voor leren en onafhankelijkheid door middel van ondersteunende technologie.
“Een visuele beperking mag nooit iemands capaciteiten bepalen”
Patience: "Ik wil dat de wereld weet dat een visuele beperking nooit iemands capaciteiten mag bepalen; we zijn in staat om alles in de wereld te bereiken en de wereld zou deze waarheid moeten erkennen."
Claire: "Ik heb de ambitie om een bekende muzikant te worden, door gebruik te maken van mijn passie voor muziek en mijn bachelordiploma. Ik wil een inspiratie zijn voor anderen met een visuele beperking, hen motiveren om hun dromen en carrière vastberaden en met succes na te streven."
Daniel: "Ik heb er altijd van gedroomd om van anderen te leren; waarom zou ik die kennis niet delen als docent? Mijn ambitie is om les te geven en te inspireren, om de cyclus van leren en groei voort te zetten."
Verhalen uit Egypte
Ook Malak, Omar, Mohamed en Jowairya uit Egypte vertellen hun verhaal.
Malak, een veerkrachtige 16-jarige studente, gedijt goed op een gewone school. Op haar (beleefde) verzoek, wordt leermateriaal aangepast. Positiviteit en humor zijn haar wapens tegen de uitdagingen van haar visuele beperking.
Mohamed is 16 en slechtziend, onafhankelijk zijn is zijn streven. Hij rust zichzelf uit met essentiële vaardigheden op het gebied van oriëntatie, mobiliteit en dagelijks leven om in de toekomst zelfstandig te kunnen leven.
Omar is 31 jaar en slechtziend. Hij woont op het platteland en pendelt naar zijn werk in de stad. De acceptatie van zijn geleidestok was een zwaarbevochten overwinning en deze leidt hem nu vol vertrouwen op zijn dagelijkse reis.
Jowairya, een assertieve 17-jarige blinde studente, zet zich in voor maatschappelijke acceptatie. Ze benadrukt vurig de verantwoordelijkheid van mensen met een visuele beperking om het bewustzijn te vergroten door hun behoeften en rechten kenbaar te maken.
Deze film benadrukt de veerkracht en vastberadenheid van deze personages, hun individuele reis en het belang van hun respectievelijke missies.
Malak: “Laat problemen je niet tegenhouden. Zoek een oplossing en ga verder.”
Mohamed: “Blijf vechten wat het probleem ook is, dan overkom je het. Dat is de zin van het leven.”
{^widget|(videourl)https%3a%2f%2fwww.youtube.com%2fwatch%3fv%3dUYvnqXL4no4|(name)YouTubeVideo|(autoplay)False|(widget_displayname)YouTube+video|(width)425|(height)355^}
Verhalen uit Ghana
Ook Grace, Maxwell, Priscilla, Walter en Prosper uit Ghana doen hun verhaal. Jeremiah Badu Shayar, lokale coördinator van het Visio International programma zegt: "Als realist was het bevredigend om de prestaties van kinderen met een visuele beperking op school, thuis en in hun gemeenschap te ervaren. De holistische ontwikkeling van het kind met een visuele beperking is noodzakelijk. Deze film dient als een middel om bewustzijn te creëren. Het is de eerste in zijn soort in Ghana. Het werpt meer licht op de benarde situatie van leerlingen met een visuele beperking en hun families.De opnamen leidden ons naar plaatsen waar we tot nu toe onbekende omstandigheden voor blinden onderzochten. Dit heeft ook geleid tot de plaatsing van een kind op de Cape Coast school voor doof blinde leerlingen."
"Ik ben niet bang voor de toekomst", vader van Priscilla
"Laat ons onderzoeken en probeer ons niet te veel te beschermen", Prosper
Drie leerlingen met een visuele beperking lopen met een emmer water van de waterpomp naar hun slaapzaal. Voorop een slechtziende leerling die twee blinde leerlingen begeleidt.
{^widget|(videourl)https%3a%2f%2fwww.youtube.com%2fwatch%3fv%3dl8e-iDkBCkA|(name)YouTubeVideo|(autoplay)False|(widget_displayname)YouTube+video|(width)425|(height)355^}