Demi is geboren met albinisme en heeft daardoor tot 12 procent zicht. Op zoek naar een plek waar ze alles in één keer aan kan pakken, ging Demi revalideren bij Visio Het Loo Erf in Apeldoorn. Daar rondde ze een intensief revalidatietraject van 44 weken af. Lees haar verhaal.
“Op de middelbare school wilde ik maar weinig van mijn visuele beperking weten”, vertelt de 23-jarige Demi uit Heerhugowaard. “Op de basisschool heb je niet het idee dat je anders bent, maar als 16-jarige wel. Ik wilde die uitzondering niet zijn. Ik zat in de ontkenning en gebruikte maar weinig hulpmiddelen.” Dit kost Demi veel energie en ze loopt vast. Ze heeft angst om alleen met het OV te reizen en ook praktische zaken als koken zijn lastig: “Hoe moet je weten of iets klaar is? Ik kon dat niet zien.”
Warm bad
Over het verblijf aan de andere kant van het land zegt de Noord-Hollandse: “Ik was bang om zover van huis te gaan, maar het voelt hier in Apeldoorn als een warm bad. Opeens had ik mensen om me heen die ook slechtziend of blind zijn en wisten waar ik over sprak. En de trainers kijken hier echt naar jou en wat jij wilt. Ze voelen met je mee en zien waar je behoefte aan hebt. Dat is fijn.”
Acceptatie en rouwverwerking
Demi leert veel tijdens haar revalidatie. Hoe ze met timing en structuur kan koken, hoe ze haar telefoon en computer blind gebruikt en hoe een goede planning helpt om haar energie te bewaren. “Ik weet nu dat ik na het dweilen en stofzuigen niet ook nog de was moet gaan doen.” Ze ontdekt een passie voor boetseren, leert braille én overwint haar angst voor het OV. “Ik reis nu heel Nederland door. Kom ik er niet uit, dan vraag ik om hulp of gebruik ik mijn mobiel.”
Bij Het Loo Erf krijgt ze ook de kans om met acceptatie en rouwverwerking aan de slag te gaan. “Naast alle praktische vaardigheden is zelfacceptatie het mooiste wat ik heb meegenomen. Ik voel me een stuk gelukkiger, ook met mezelf.” vertelt Demi. “Mijn visuele beperking zie ik nu juist als kracht. Ik kan mezelf redden. Ik weet dat ik dingen zelf kan doen, alleen dan op een andere manier.”
Ze maakt gebruik van haar kracht tijdens een stage als onderwijsassistente op de Visio-school in Amsterdam. “Ik stond voor een groep kinderen met een visuele beperking en gedragsproblemen. Dat was helemaal mijn ding.” Demi merkt dat ze door haar beperking sneller alert is op mogelijke problemen bij de kinderen. En het maakt haar vindingrijk. “Veel lessen zijn visueel, terwijl daar niet de kracht ligt. Het was een leuke uitdaging om te bedenken wat wél kan in een les.”
Van overleven naar leven
Demi voelt zich goed. Het tweede jaar van haar studie Social Work zit erop, ze heeft een relatie en is op zoek naar een eigen woning. Natuurlijk verloopt niet alles vlekkeloos. “Maar ik durf nu aan te geven wat ik nodig heb en kan onderbouwen waarom.” En als ze toch vastloopt? Dan zijn alle vrienden uit die tijd in Apeldoorn er. “Zij weten wat ik voel en kunnen me oppeppen.”
Wat de tijd in het revalidatiecentrum met haar heeft gedaan, is volgens Demi eigenlijk niet onder woorden te brengen. “Het zit ‘m niet alleen in de uren dat je de trainingen volgt. Het revalideren gebeurt ook in die uren daarna, als je ’s avonds met de anderen bent.” Je moet het ervaren om dit gevoel te begrijpen. “Het Loo Erf heeft me echt een nieuw begin gegeven. Eerder was ik aan het overleven, nu kan ik léven. Ik ben meer dan mijn visuele beperking en dat laat ik zien.”